Chełmoniewo

Warto zauważyć, że tereny te od końca XIII wieku aż do czasów reformacji były własnością koszalińskiego klasztoru cystersek. Mikroklimat tej okolicy sprawił, że w połowie XIX wieku Chełmoniewo stało się popularną wsią letniskową, cieszącą się zainteresowaniem osób cierpiących na schorzenia płuc. W 1928 roku w północnej części miejscowości powstało sanatorium przeciwgruźlicze, które dysponowało sześćdziesięcioma łóżkami, co świadczy o rosnącej roli zdrowotnej tego regionu.

W 1934 roku nastąpiło połączenie Gollendorf z Rokosowem w jedno sołectwo, jednak nie wpłynęło to na odrębność tych dwu osad ani na prawa własności gruntów. Po wojnie, w 1945 roku, polska administracja osiedliła tutaj pierwsze rodziny z różnych zakątków Polski, w tym z Lubelszczyzny, Poznańskiego, Kieleckiego, Rzeszowszczyzny, Mazowsza, Białostoczczyzny oraz Wileńszczyzny. W tym okresie, region przeszedł wiele zmian, w tym zmianę nazwy na Galiny, która ostatecznie w 1947 roku została zamieniona na Chełmoniewo.

Do Chełmoniewa dotarła linia autobusowa nr. 2 i wybrane kursy linii 12, co znacznie ułatwia komunikację z innymi częściami Koszalina. Ulice osiedla w przeważającej mierze noszą nazwy związane z gatunkami drzew, co nadaje mu unikalny charakter. W 1978 roku rozpoczęto budowę szpitala wojewódzkiego w północnej części osiedla, jednak projekt ten nigdy nie został zrealizowany.

W 1990 roku południowa część Chełmoniewa została przyłączona do Rokosowa, a pięć lat później została wydzielona i przyłączona do nowo powstałej jednostki samorządowej Lubiatowo. W latach 1954-1972 Chełmoniewo pełniło funkcję siedziby gromady, a istotne zmiany administracyjne miały miejsce w latach 1959 oraz 1973, gdy kolejno włączona została część wsi do Koszalina.