Paweł Moskalik

Nauka i edukacja

Paweł Aleksander Moskalik, urodzony w 1961 roku w Koszalinie, jest wybitnym astronomem z Polski. Noszący tytuł profesora nauk fizycznych, Paweł Moskalik dokonał wielu znaczących odkryć, które wpłynęły na rozwój tej dziedziny nauki.

Jego wkład w astronomię jest nie do przecenienia, a jego prace i badania znane są zarówno w kraju, jak i za granicą.

Życiorys

Paweł Moskalik jest wybitnym naukowcem, który ukończył studia astronomiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Następnie podjął studia doktoranckie z astrofizyki, które zakończył uzyskaniem stopnia doktora. W 1997 roku uzyskał habilitację, a tytuł profesora przyznano mu w 2011 roku.

Obecnie pełni rolę profesora zwyczajnego oraz zastępcy dyrektora w Centrum Astronomicznym im. Mikołaja Kopernika Polskiej Akademii Nauk, mieszczącym się w Warszawie. Jego badania koncentrują się na astrosejsmologii oraz ewolucji gwiazd, co czyni go jednym z czołowych ekspertów w tej dziedzinie. Paweł Moskalik jest również jednym z czterech polskich członków międzynarodowego projektu Teleskop globalny, który znacząco przyczynia się do badań astronomicznych na całym świecie.

Wybrane publikacje naukowe

W obszarze badań naukowych Paweł Moskalik zajmuje się analizą zjawisk związanych z pulsacją gwiazd. Jego prace są istotnym wkładem w astrofizykę, a poniżej przedstawiono wybrane publikacje, które ilustrują jego osiągnięcia:

  • P.P. Moskalik, Z.Z. Kołaczkowski, Frequency analysis of Cepheids in the Large Magellanic Cloud: new types of classical Cepheid pulsators, „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”, 394 (3), 2009, s. 1649–1666, DOI: 10.1111/j.1365-2966.2009.14428.x [dostęp 2022-07-25], (ang.),
  • R.R. Baranowski i inni, V440 Per: the longest-period overtone Cepheid, „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”, 396 (4), 2009, s. 2194–2200, DOI: 10.1111/j.1365-2966.2009.14865.x [dostęp 2022-07-25], (ang.),
  • A.A. Olech, P.P. Moskalik, Double mode RR Lyrae stars in Omega Centauri, „Astronomy & Astrophysics”, 494 (2), 2009, L17–L20, DOI: 10.1051/0004-6361:200811441 [dostęp 2022-07-25], (ang.),
  • A.A. Baran i inni, The pulsating hot subdwarf Balloon 090100001: results of the 2005 multisite campaign, „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”, 392 (3), 2009, s. 1092–1105, DOI: 10.1111/j.1365-2966.2008.14024.x [dostęp 2022-07-25], (ang.),
  • P.P. Moskalik, Z.Z. Kołaczkowski, Blazhko Effect in Double Mode Cepheids, „EAS Publications Series”, 38, 2009, s. 83–90, DOI: 10.1051/eas/0938008 [dostęp 2022-07-25], (ang.), preprint.
  • R.R. Smolec i inni, On Resonant and Non-Resonant Origin of Double-Mode Cepheid Pulsation, Santa Fe, New Mexico (USA): AIP, 2009, s. 73–78, DOI: 10.1063/1.3246578 [dostęp 2022-07-25], (ang.), preprint.
  • R.R. Smolec, P.P. Moskalik, Convective Hydrocodes for Radial Stellar Pulsation. Physical and Numerical Formulation, „Acta Astronomica”, 58 (3), 2008, s. 193-232 [dostęp 2022-07-25], (ang.),
  • R.R. Smolec, P.P. Moskalik, Double-Mode Classical Cepheid Models – Revisited, „Acta Astronomica”, 58 (3), 2008, s. 233-261 [dostęp 2022-07-25], (ang.),
  • R.R. Smolec, P.P. Moskalik, Amplitude saturation in β Cephei models, „Monthly Notices of the Royal Astronomical Society”, 377 (2), 2007, s. 645–656, DOI: 10.1111/j.1365-2966.2007.11620.x [dostęp 2022-07-25], (ang.),
  • R.R. Silvotti i inni, A giant planet orbiting the ‘extreme horizontal branch’ star V 391 Pegasi, „Nature”, 449 (7159), 2007, s. 189–191, DOI: 10.1038/nature06143 [dostęp 2022-07-25], (ang.).

Oceń: Paweł Moskalik

★★★★★
Średnia ocena:4.87 Liczba ocen:10