Gabriel Schweder, niemiecki prawnik, przyszedł na świat 18 maja 1648 roku w Koszalinie, a swoje życie zakończył 30 kwietnia 1735 roku w Tybindze. Wywodził się z rodziny szlacheckiej, której korzenie sięgają Szkocji. Rodzina ta osiedliła się na Pomorzu Zachodnim po migracji z Holandii.
Po zakończeniu edukacji podstawowej w Koszalinie, Schweder udał się do Coburga, gdzie kontynuował swoją naukę. Następnie podjął studia z zakresu prawa w Jenach oraz Tybindze, które zakończył w 1674 roku, broniąc pracy doktorskiej z prawa. Jego kariera naukowa nabrała tempa, gdy w 1677 roku został członkiem wirtemberskiej rady naukowej oraz komisji egzaminacyjnej na Uniwersytecie w Tybindze.
Od 1681 roku Schweder pełnił funkcję profesora prawa konstytucyjnego i feudalnego w Tybindze, gdzie przyczynił się do rozwoju myśli prawniczej. W 1703 roku za swoją pracę zatytułowaną Jus socratissimus Imperatoris et Imperii in Ducatum Mediolanum assertum otrzymał od cesarza Leopolda I dyplom starosty, co stanowiło zwieńczenie jego kariery academickiej oraz uznanie dla jego wkładu w prawo.
Twórczość
Gabriel Schweder był znaczącą postacią w historii prawa. Jego dzieła przyczyniły się do rozwoju myśli prawniczej. Wśród bardziej znanych publikacji można wymienić:
- „Jus socratissimus Imperatoris et Imperii in Ducatum Mediolanum assertum”, opublikowane w 1702 roku,
- „Introductio in jus publicum Imperii Romano-Germnanici novissimum”, które wydano w 1681 roku, a następnie w 1733 roku.
Oceń: Gabriel Schweder