Friedrich-Karl Burckhardt

W latach 1902–1904 Burckhardt uczęszczał do korpusu kadetów, a następnie kontynuował służbę w 54 Pułku Piechoty im. von der Goltza w Koszalinie. Jego podróż w świat lotnictwa rozpoczęła się, gdy uzyskał licencję pilota 27 maja 1913 roku, co zaprowadziło go do wówczas tworzących się oddziałów lotniczych.

Po wybuchu I wojny światowej, w okresie od sierpnia 1914 do grudnia 1915 roku, Burckhardt walczył na froncie wschodnim, służąc w jednostce wsparcia artylerii Fliegerabteilung 14. Po transferze do tej jednostki, był jej członkiem aż do 28 listopada 1916 roku.

W grudniu 1916 roku, Burckhardt objął dowództwo nowo utworzonej eskadry myśliwskiej Jagdstaffel 25, która działała na froncie macedońskim. Na samym początku wojny był częścią 22 Pułku Artylerii Polowej, jednak z czasem przeniósł się do Luftstreitkräfte w 1915 roku.

Po ukończeniu szkolenia w Fliegerersatz Abteilung Nr. 5, z dniem 25 października 1915 roku, został przydzielony do jednostki FA(A) 207, w której pełnił służbę do marca 1917 roku. Następnie przeszedł do Jasta 25, walczącej na Macedonii.

Burckhardt odniósł swoje pierwsze potwierdzone zwycięstwo powietrzne 15 stycznia 1917 roku, a do lipca tego samego roku jego osiągnięcia wzrosły do łącznie 5 zwycięstw. W lutym 1918 roku przekazał dowództwo nad Jasta 25 porucznikowi Augustowi Rose, a pod koniec lutego powrócił do Niemiec, gdzie został przeniesiony na stanowisko dowódcy Kest 4.

Informacje dotyczące losów Friedrich-Karl Burckhardt po wojnie są ograniczone, przechodzi on w historii jako tajemnicza postać, znana jedynie z tego, że zmarł 18 czerwca 1962 roku w Montabaur.