Karl Adolf Lorenz

Kultura i sztuka

Karl Adolf Lorenz, znany również jako Carl Adolf Lorenz, to postać mająca znaczący wpływ na muzykę niemiecką w XIX i XX wieku. Urodził się 13 sierpnia 1837 roku w Koszalinie, a jego życie muzyczne zakończyło się 3 marca 1923 w Szczecinie.

Był nie tylko kompozytorem, ale również organistą i pedagogiem muzycznym, co podkreśla jego różnorodne umiejętności artystyczne oraz wkład w edukację muzyczną.

Życiorys

Jego ojciec pełnił funkcję adwokata w Koszalinie, a matka była córką radcy miejskiego. W młodzieńczych latach Karl Adolf Lorenz zamieszkiwał w domu usytuowanym przy koszalińskim Rynku. Jego pierwszym nauczycielem muzyki został koszaliński kantor oraz znany skrzypek, Karl Friedrich Kummer. W 1853 roku rodzina Lorenza przeniosła się do Szczecina, gdzie ojciec został powołany na stanowisko radcy prawnego. Cała rodzina mieszkała przy ulicy Luisenstrasse (obecnie ul. Staromłyńska).

W Szczecinie Karl uczył się w Gimnazjum Mariackim, a po ukończeniu nauki kontynuował kształcenie w Berlinie, gdzie swe zainteresowania koncentrował na filozofii i muzyce. W jego studiach z zakresu filozofii kluczowe znaczenie miały idee Artura Schopenhauera. W muzykowaniu towarzyszyli mu znakomici nauczyciele, w tym Siegfried Dehn oraz Friedrich Kiel.

Po zakończeniu nauki, Lorenz zajął się nauczaniem muzyki w Stralsundzie, gdzie ponadto założył i prowadził Towarzystwo Muzyczne (Musikverein). Powróciwszy do Szczecina w 1866 roku, objął rolę dyrektora muzycznego i zorganizował chór przy kościele farnym św. Jakuba. Po zmarłym Carlu Loewe, który odszedł w 1869 roku, Karl Lorenz przyjął stanowisko kantora oraz organisty w tym samym kościele. Ostatecznie spoczął na cmentarzu Centralnym w Szczecinie, chociaż niestety jego pomnik nagrobny nie przetrwał do dzisiejszych czasów.

Dzieło

Karl Lorenz pełnił istotną rolę w muzyce jako dyrygent, organista, kompozytor i nauczyciel. Był wszechstronnym działaczem muzycznym, który nie tylko wykonując dzieła innych artystów, ale również aktywnie angażując się w organizację życia muzycznego.

Jego dorobek twórczy obejmuje wiele znakomitych utworów, w tym oratoria. Wśród nich znajdują się:

  • Winfried (1888),
  • Otto Wielki / Otto der Große (1890),
  • Krezus / Krösus (1892),
  • Dziewica Orleańska / Jungfrau von Orleans (1895),
  • Golgota / Golgatha op. 65,
  • Światłość / Das Licht op. 80 (1907),
  • Hymn do Sztuki / Hymne an die Kunst na sola, chór i orkiestrę op. 25.

Dodatkowo, Lorenz był autorem dwóch oper: Harald i Theano (1893) oraz Komedia omyłek op. 40. Jego wkład w muzykę obejmował także utwory symfoniczne, kameralne, organowe oraz różnorodne pieśni.

Oceń: Karl Adolf Lorenz

★★★★★
Średnia ocena:4.9 Liczba ocen:12